Γειά
σας.. Καλό μήνα.. Καλό φθινόπωρο ή αν προτιμάτε καλό υπόλοιπο καλοκαιριού, μια
και το καλοκαιράκι θα συνεχιστεί και ο Σεπτέμβριος είναι ίσως ο καλύτερος
μήνας.
Επέστρεψα κι εγώ। Ξεκούραστη με όρεξη κι αισιοδοξία, παραβλέποντας κάποια δυσάρεστα πράγματα, που όμως διορθώνονται .
Όχι ότι έλειπα όλες αυτές τις μέρες, αλλά έκανα διακοπές απ όλα. Βέβαια παρακολουθούσα τη blogo-γειτονιά, αν και αυτή ήταν ήσυχη όπως ήταν τον Αύγουστο όλες οι γειτονιές και οι δρόμοι της Αθήνας. Τον Αύγουστο μου αρέσει να είμαι Αθήνα γιατί η πόλη ηρεμεί από όλες τις απόψεις.
Διακοπούλες πήγα τις τελευταίες μέρες του Αυγούστου. Μετά το δεκαπενταύγουστο είναι καλύτερα. Κάποιοι έχουν ήδη επιστρέψει, οι τιμές είναι καλύτερες στα ξενοδοχεία και γενικά ευχαριστιέσαι καλύτερα τις διακοπές από το να πας με τον πολύ κόσμο.
Ξεκουράστηκα, ηρέμησα, έφαγα (πολύ!) κι ήρθα πάλι εδώ στα γνωστά λημέρια. Λίγες μου φάνηκαν οι δέκα μέρες.
Η εξόρμηση φέτος προς την Νότια Εύβοια και ειδικότερα στο Μαρμάρι.
Μόλις μιάμιση ώρα από την Αθήνα (αντε μισή ωρίτσα μέχρι τη Ραφήνα – είκοσι λεπτά το κάναμε αφού δεν είχε καθόλου κίνηση - και από εκεί μία ώρα το καράβι για το Μαρμάρι). Μέχρι να ξεφυλλίσεις ένα περιοδικό ..έφτασες.
Στο Μαρμάρι είχαμε πάει ένα διήμερο χωρίς τα παιδιά μια και ήταν για διακοπές στη Κάρυστο η αδελφή μου , φιλοξενούμενη από μια φίλη της. Μας άρεσε κι έτσι αποφασίσαμε να πάμε και με τα παιδιά. Είναι ένα μέρος για οικογενειακές διακοπές.
Ήσυχο, ωραίες ταβέρνες και ψαροταβέρνες, ζαχαροπλαστείο με υπέροχα γλυκά, που κάθε απόγευμα γινόταν χαμός και για να βρεις τραπέζι έστηνες καρτέρι πότε θα σηκωθεί κάποιος. Το τι προφιτερόλ και λουκουμάδες φάγαμε δεν λέγεται. Είτε είχαμε φάει πολύ πριν, είτε λίγο πάντα η βραδιά έκλεινε με γλυκό.
Μεγάλες εξορμήσεις δεν κάναμε. Είπαμε ήταν διακοπές χαλάρωσης και ξεκούρασης. Πήγαμε μόνο στα Νέα Στύρα για μπάνιο και φαϊ και φυσικά στην Κάρυστο που από το Μαρμάρι είναι μόλις 10 λεπτά.
Όπως είπα και πριν φάγαμε πολύ έως πάρα πολύ. Όπου και να πήγαμε φάγαμε νόστιμα και καλά, και προπάντων σε πολύ καλές τιμές. Εδώ στη Αθήνα και στην ευρύτερη περιοχή όταν πηγαίνουμε για φαϊ για τέσσερα άτομα στην καλύτερη των περιπτώσεων δίνουμε 70 με 80 ευρώ, ανάλογα τι θα φάμε και που. Και κάποιες φορές ίσως και λίγο παραπάνω.
Εκεί για 4 άτομα που καλοέτρωγαν μέχρι σκασμού δίναμε 38-45 ευρώ! Πέρναμε ορεκτικά αλλά και κυρίως πιάτα.
Εκτός από μια φορά που φάγαμε στα Στύρα σε μια ψαροταβέρνα που στην αρχή πήγαμε γνωρίζοντας ότι θα δώσουμε κάτι παραπάνω, αφού παραγγείλαμε γαριδομακαρονάδα. Λέμε δεν βαριέσαι, λίγη κραιπάλη δεν βλάπτει. Διακοπές είμαστε. Είχαμε πάρει όμως και 2-3 άλλα πιάτα – ορεκτικά μια κι ενας στην οικογένεια είναι αλλεργικός στις γαρίδες οπότε πήρε κάτι άλλο εξτρα να φάει.
Το ποσό που πληρώσαμε ήταν 55 ευρώ!! Πάθατε? Στην αρχή νομίσαμε πως έγινε λάθος, αλλά τελικά δεν ήταν. Καλά μας είπε ο κύριος που ήτανε στην πόρτα: ‘’εδώ τρώτε καλά και φθηνά’’.
Οι τιμές είναι καλύτερες στην επαρχία. Καλά δεν μιλάμε για την Μύκονο που χρεώνουν 12 ευρώ τη χωριάτικη.. αλλά υπάρχουν πολύ όμορφα μέρη που προσφέρουν το καλύτερο που έχουν και δεν σε γδέρνουν.
Γευτήκαμε παραδοσιακά τοπικά φαγητά, όπως η τυροπιτάρα που την τσακίσαμε σε ένα συγκεκριμένο μαγαζί, μέχρι και ντελίβερι στη θάλασσα την κάναμε. Θα ακολουθήσει συνταγή κι εκτέλεση.
Αν και πήρα έτοιμες που είχε στο σούπερ-μάρκετ στο Μαρμάρι.
Μέλι και πεντανόστιμο παστελάκι από την Κάρυστο.
Χειροποίητο σαπούνι από ελαιόλαδο και ποτάσα που το κάνουν οι γυναίκες στο Σύλλογο Γυναικών Μαρμαρίου (θα ακολουθήσει ξεχωριστή ανάρτηση γι αυτό, μιας κι έχουν φτιάξει ένα πολύ όμορφο χώρο με παλιά αντικείμενα).
Όλες αυτές τις μέρες διαπίστωσα κάτι..πως όποιος ζει στην επαρχία είναι πολύ τυχερός. Κι εμείς εδώ στην Αθήνα υποφέρουμε με όλη την σημασία της λέξεως.
Ξυπνάς το πρωί και βλέπεις τη θαλασσίτσα, ξεκουράζεται το μάτι και η ψυχή. Χαλαρές στιγμές, άλλοι ρυθμοί, καφεδάκι, ουζάκι, μπάνιο. Η Αθήνα πλέον δεν μας προσφέρει τίποτα και τα τελευταία χρόνια εύχομαι να είχα ένα παλιό σπίτι στο χωριό.
Δεν ξέρω, άλλος αέρας άλλη αίσθηση του χρόνου. Τέλος πάντων.
Αυτά τα λίγα από εμένα.
Ελπίζω όλοι να ξεκουραστήκατε και να περάσατε καλά.
Όσες μέρες πήγατε διακοπές, πολλές ή λίγες, ή και καθόλου, σίγουρα θα είχατε ευχάριστες μικρές στιγμές να σας συντροφεύουν το χειμώνα που έρχεται.
Αυτές να σκέφτεστε και να κάνετε σχέδια και όνειρα για το μέλλον. Δεν κοστίζουν τίποτα και μας φτιάχνουν τη διάθεση. Το έχουμε ανάγκη.
Επέστρεψα κι εγώ। Ξεκούραστη με όρεξη κι αισιοδοξία, παραβλέποντας κάποια δυσάρεστα πράγματα, που όμως διορθώνονται .
Όχι ότι έλειπα όλες αυτές τις μέρες, αλλά έκανα διακοπές απ όλα. Βέβαια παρακολουθούσα τη blogo-γειτονιά, αν και αυτή ήταν ήσυχη όπως ήταν τον Αύγουστο όλες οι γειτονιές και οι δρόμοι της Αθήνας. Τον Αύγουστο μου αρέσει να είμαι Αθήνα γιατί η πόλη ηρεμεί από όλες τις απόψεις.
Διακοπούλες πήγα τις τελευταίες μέρες του Αυγούστου. Μετά το δεκαπενταύγουστο είναι καλύτερα. Κάποιοι έχουν ήδη επιστρέψει, οι τιμές είναι καλύτερες στα ξενοδοχεία και γενικά ευχαριστιέσαι καλύτερα τις διακοπές από το να πας με τον πολύ κόσμο.
Ξεκουράστηκα, ηρέμησα, έφαγα (πολύ!) κι ήρθα πάλι εδώ στα γνωστά λημέρια. Λίγες μου φάνηκαν οι δέκα μέρες.
Η εξόρμηση φέτος προς την Νότια Εύβοια και ειδικότερα στο Μαρμάρι.
Μόλις μιάμιση ώρα από την Αθήνα (αντε μισή ωρίτσα μέχρι τη Ραφήνα – είκοσι λεπτά το κάναμε αφού δεν είχε καθόλου κίνηση - και από εκεί μία ώρα το καράβι για το Μαρμάρι). Μέχρι να ξεφυλλίσεις ένα περιοδικό ..έφτασες.
Στο Μαρμάρι είχαμε πάει ένα διήμερο χωρίς τα παιδιά μια και ήταν για διακοπές στη Κάρυστο η αδελφή μου , φιλοξενούμενη από μια φίλη της. Μας άρεσε κι έτσι αποφασίσαμε να πάμε και με τα παιδιά. Είναι ένα μέρος για οικογενειακές διακοπές.
Ήσυχο, ωραίες ταβέρνες και ψαροταβέρνες, ζαχαροπλαστείο με υπέροχα γλυκά, που κάθε απόγευμα γινόταν χαμός και για να βρεις τραπέζι έστηνες καρτέρι πότε θα σηκωθεί κάποιος. Το τι προφιτερόλ και λουκουμάδες φάγαμε δεν λέγεται. Είτε είχαμε φάει πολύ πριν, είτε λίγο πάντα η βραδιά έκλεινε με γλυκό.
Πετύχαμε
βέβαια τις μέρες που φύσαγε αρκετά, αλλά τουλάχιστον δεν ζεσταθήκαμε.
Μεγάλες εξορμήσεις δεν κάναμε. Είπαμε ήταν διακοπές χαλάρωσης και ξεκούρασης. Πήγαμε μόνο στα Νέα Στύρα για μπάνιο και φαϊ και φυσικά στην Κάρυστο που από το Μαρμάρι είναι μόλις 10 λεπτά.
Όπως είπα και πριν φάγαμε πολύ έως πάρα πολύ. Όπου και να πήγαμε φάγαμε νόστιμα και καλά, και προπάντων σε πολύ καλές τιμές. Εδώ στη Αθήνα και στην ευρύτερη περιοχή όταν πηγαίνουμε για φαϊ για τέσσερα άτομα στην καλύτερη των περιπτώσεων δίνουμε 70 με 80 ευρώ, ανάλογα τι θα φάμε και που. Και κάποιες φορές ίσως και λίγο παραπάνω.
Εκεί για 4 άτομα που καλοέτρωγαν μέχρι σκασμού δίναμε 38-45 ευρώ! Πέρναμε ορεκτικά αλλά και κυρίως πιάτα.
Εκτός από μια φορά που φάγαμε στα Στύρα σε μια ψαροταβέρνα που στην αρχή πήγαμε γνωρίζοντας ότι θα δώσουμε κάτι παραπάνω, αφού παραγγείλαμε γαριδομακαρονάδα. Λέμε δεν βαριέσαι, λίγη κραιπάλη δεν βλάπτει. Διακοπές είμαστε. Είχαμε πάρει όμως και 2-3 άλλα πιάτα – ορεκτικά μια κι ενας στην οικογένεια είναι αλλεργικός στις γαρίδες οπότε πήρε κάτι άλλο εξτρα να φάει.
Το ποσό που πληρώσαμε ήταν 55 ευρώ!! Πάθατε? Στην αρχή νομίσαμε πως έγινε λάθος, αλλά τελικά δεν ήταν. Καλά μας είπε ο κύριος που ήτανε στην πόρτα: ‘’εδώ τρώτε καλά και φθηνά’’.
Οι τιμές είναι καλύτερες στην επαρχία. Καλά δεν μιλάμε για την Μύκονο που χρεώνουν 12 ευρώ τη χωριάτικη.. αλλά υπάρχουν πολύ όμορφα μέρη που προσφέρουν το καλύτερο που έχουν και δεν σε γδέρνουν.
Γευτήκαμε παραδοσιακά τοπικά φαγητά, όπως η τυροπιτάρα που την τσακίσαμε σε ένα συγκεκριμένο μαγαζί, μέχρι και ντελίβερι στη θάλασσα την κάναμε. Θα ακολουθήσει συνταγή κι εκτέλεση.
Παραδοσιακές
κουρκουμπίνες (τοπικό ζυμαρικό) με σάλτσα και μυζήθρα. Νοστιμότατες και
χορταστικές. Θα ακολουθήσει κι εδώ συνταγή (από πέρυσι το καλοκαίρι όλο λέω να
τις κάνω).
Αν και πήρα έτοιμες που είχε στο σούπερ-μάρκετ στο Μαρμάρι.
Μέλι και πεντανόστιμο παστελάκι από την Κάρυστο.
Χειροποίητο σαπούνι από ελαιόλαδο και ποτάσα που το κάνουν οι γυναίκες στο Σύλλογο Γυναικών Μαρμαρίου (θα ακολουθήσει ξεχωριστή ανάρτηση γι αυτό, μιας κι έχουν φτιάξει ένα πολύ όμορφο χώρο με παλιά αντικείμενα).
Όλες αυτές τις μέρες διαπίστωσα κάτι..πως όποιος ζει στην επαρχία είναι πολύ τυχερός. Κι εμείς εδώ στην Αθήνα υποφέρουμε με όλη την σημασία της λέξεως.
Ξυπνάς το πρωί και βλέπεις τη θαλασσίτσα, ξεκουράζεται το μάτι και η ψυχή. Χαλαρές στιγμές, άλλοι ρυθμοί, καφεδάκι, ουζάκι, μπάνιο. Η Αθήνα πλέον δεν μας προσφέρει τίποτα και τα τελευταία χρόνια εύχομαι να είχα ένα παλιό σπίτι στο χωριό.
Δεν ξέρω, άλλος αέρας άλλη αίσθηση του χρόνου. Τέλος πάντων.
Αυτά τα λίγα από εμένα.
Ελπίζω όλοι να ξεκουραστήκατε και να περάσατε καλά.
Όσες μέρες πήγατε διακοπές, πολλές ή λίγες, ή και καθόλου, σίγουρα θα είχατε ευχάριστες μικρές στιγμές να σας συντροφεύουν το χειμώνα που έρχεται.
Αυτές να σκέφτεστε και να κάνετε σχέδια και όνειρα για το μέλλον. Δεν κοστίζουν τίποτα και μας φτιάχνουν τη διάθεση. Το έχουμε ανάγκη.
Και
του χρόνου να είμαστε καλά !