Ναι..
ναι... εδώ είμαι… Εχω χαθεί η αλήθεια είναι.. αλλά είμαι εδώ… Σας βλέπω, σας
διαβάζω..
Γενικώς με έχει πιάσει μια βαρεμάρα.. Κοινώς σκυλο-γατο-βαριέμαι. Και που να σφίξουν οι ζέστες.
Με έχει πιάσει μια μελαγχολία, κακοκεφιά, κούραση και ότι μπορείτε να φανταστείτε.
Βασικά περιμένω να περάσει ο Ιούλιος (ο Ιούνιος όπου πάει και τελειώνει) και να τελειώσει κάτι που άρχισε πριν ένα χρόνο και με ταλαιπώρησε αρκετά όλο αυτό το διάστημα. Αλλά όλα καλά τώρα και θέλω να ελπίζω πως θα γίνουν ακόμα καλύτερα.
Το μαγείρεμα έχει μείνει πίσω..εκεί που ανοίγω ντουλάπια, βγάζω υλικά τα απλώνω στο πάγκο, έτσι με τις ίδιες κινήσεις να ξαναβάζω πάλι πίσω.
Καλά μην φανταστείτε πως δεν τρώμε κιόλας.. κάτι ψηλά τα κάνω..ας είναι καλά και η μαμά βέβαια.
Γενικά νομίζω πως ο Ιούνιος (μαζί με τις τελευταίες μέρες του Μαϊου) είναι ο πιο κουραστικός μήνας όλης της χρονιάς.
Κάτι τα διαβάσματα, κάτι οι εξετάσεις, κάτι οι γιορτές σε ωδεία, σχολεία και δεν συμμαζεύετε, τρέχουμε και δεν φτάνουμε.
Φέτος είχαμε και τα Special Olympics. Η κόρη μου συμμετέχει στα χορευτικά στις τελετές Εναρξης και Λήξης. Και από τα Χριστούγεννα και μετά όλα τα σαββατοκύριακα μας ήταν κλεισμένα γιατί είχαν πρόβα. Τον τελευταίο δε μήνα είχαν πολύωρες πρόβες (μέχρι και 8 ώρες) και όσο πλησίαζε ο καιρός γίνονταν ακόμα πιο πολλές.
Την Πέμπτη που μας πέρασε ήταν η γενική πρόβα (dress rehearsal).
Kάπου εδώ είναι και η κόρη μου, αλλά άντε να την ξεχωρίσω έτσι όπως είναι ντυμένα :)
Το καράβι του Οδυσσέα στο δρόμο για την Ιθάκη.
Σήμερα είναι η επίσημη τελετή έναρξης. Θα είναι πιο φαντασμαγορική η βραδιά από ότι στην πρόβα.
Τα Special Olympics είναι μια πολύ ιδιαίτερη διοργάνωση. Και ίσως να είναι η μοναδική αθλητική οργάνωση που δεν μετράνε ‘’λαμογιές’’, δεν έχει ντομπινγκ και στημένα παιχνίδια (μετά τις τελευταίες αποκαλύψεις για τα αθλητικά δρώμενα στη χώρα μας). Εχουν μόνο μεγαλείο & δύναμη ψυχής.
Αξίζει τον κόπο να πάρετε τα παιδιά σας και να πάτε σε κάποιους αγώνες. Η είσοδος στους αγώνες είναι ελεύθερη και είναι ευκαιρία να πάρουμε παράδειγμα και δύναμη από αυτά τα special παιδιά.
Γενικώς με έχει πιάσει μια βαρεμάρα.. Κοινώς σκυλο-γατο-βαριέμαι. Και που να σφίξουν οι ζέστες.
Με έχει πιάσει μια μελαγχολία, κακοκεφιά, κούραση και ότι μπορείτε να φανταστείτε.
Βασικά περιμένω να περάσει ο Ιούλιος (ο Ιούνιος όπου πάει και τελειώνει) και να τελειώσει κάτι που άρχισε πριν ένα χρόνο και με ταλαιπώρησε αρκετά όλο αυτό το διάστημα. Αλλά όλα καλά τώρα και θέλω να ελπίζω πως θα γίνουν ακόμα καλύτερα.
Το μαγείρεμα έχει μείνει πίσω..εκεί που ανοίγω ντουλάπια, βγάζω υλικά τα απλώνω στο πάγκο, έτσι με τις ίδιες κινήσεις να ξαναβάζω πάλι πίσω.
Καλά μην φανταστείτε πως δεν τρώμε κιόλας.. κάτι ψηλά τα κάνω..ας είναι καλά και η μαμά βέβαια.
Γενικά νομίζω πως ο Ιούνιος (μαζί με τις τελευταίες μέρες του Μαϊου) είναι ο πιο κουραστικός μήνας όλης της χρονιάς.
Κάτι τα διαβάσματα, κάτι οι εξετάσεις, κάτι οι γιορτές σε ωδεία, σχολεία και δεν συμμαζεύετε, τρέχουμε και δεν φτάνουμε.
Φέτος είχαμε και τα Special Olympics. Η κόρη μου συμμετέχει στα χορευτικά στις τελετές Εναρξης και Λήξης. Και από τα Χριστούγεννα και μετά όλα τα σαββατοκύριακα μας ήταν κλεισμένα γιατί είχαν πρόβα. Τον τελευταίο δε μήνα είχαν πολύωρες πρόβες (μέχρι και 8 ώρες) και όσο πλησίαζε ο καιρός γίνονταν ακόμα πιο πολλές.
Την Πέμπτη που μας πέρασε ήταν η γενική πρόβα (dress rehearsal).
Ηταν
μια γενική πρόβα για το πώς θα είναι σήμερα. Χωρίς βέβαια τους αθλητές και
επισήμους, να δουν πως κυλάει ο χρόνος.
Ηταν
η Μαρία Μενούνος, ο Μάριος Φραγκούλης, η Βανεσα Γουϊλιαμς – η οποία είπε ένα
πολύ ωραίο ‘’κωλοσήρθατε’’ και την διόρθωσε ο Φραγκούλης. Οι δικοί μας Γιώργος
Καπουτζίδης, Πόπη Τσαπανίδου.
Kάπου εδώ είναι και η κόρη μου, αλλά άντε να την ξεχωρίσω έτσι όπως είναι ντυμένα :)
Το καράβι του Οδυσσέα στο δρόμο για την Ιθάκη.
Σήμερα είναι η επίσημη τελετή έναρξης. Θα είναι πιο φαντασμαγορική η βραδιά από ότι στην πρόβα.
Τα Special Olympics είναι μια πολύ ιδιαίτερη διοργάνωση. Και ίσως να είναι η μοναδική αθλητική οργάνωση που δεν μετράνε ‘’λαμογιές’’, δεν έχει ντομπινγκ και στημένα παιχνίδια (μετά τις τελευταίες αποκαλύψεις για τα αθλητικά δρώμενα στη χώρα μας). Εχουν μόνο μεγαλείο & δύναμη ψυχής.
Αξίζει τον κόπο να πάρετε τα παιδιά σας και να πάτε σε κάποιους αγώνες. Η είσοδος στους αγώνες είναι ελεύθερη και είναι ευκαιρία να πάρουμε παράδειγμα και δύναμη από αυτά τα special παιδιά.
