(Ακολουθεί ετήσιο κατεβατό επετείου, αν το βαριέστε πάτε κατ ευθείαν στη συνταγή 😁)

Εχουμε γενέθλια!!! Blog-Anniversary δηλαδή. 

Πως περνάνε τα χρόνια, οι μήνες, οι μέρες... Φτάσαμε αισίως στο 13ο χρόνο. Κι όμως, ναι !!!

13 χρόνια blogging. 13 χρόνια Cooking(&)Art.

Κι όχι δεν είναι γρουσούζικο το 13. Εγώ το έχω για τυχερό νούμερο.

Ξεκινήσαμε δειλά . Αθώα χωρίς να ξέρουμε τι είναι το blogging. Για ευχαρίστηση, για χόμπυ, χωρίς άγχος για views ή likes. Κάποιοι το εξέλιξαν επαγγελματικά, κάποιοι όχι. Που γράφαμε για προσωπικές και χιουμοριστικές στιγμές της ζωής μας. Τότε που η συνταγή μέτραγε πολύ περισσότερο από την φωτογραφία, όπως λέει και η φίλη μου η Μαρία.

Που δεν είχαμε φωτογραφία μας στο προφίλ & βάζαμε λουλουδάκια, ζωάκια, φατσούλες και δεν ξέραμε πως ήταν η φίλη που μιλούσαμε.

Κι όλη αυτή η αμάθεια φαινόταν στο πως γράφαμε το κείμενο, τη συνταγή, από τις φωτογραφίες. Βλέποντας παλιές αναρτήσεις οι φωτογραφίες είναι άθλιες. Παθαίνω σοκ κάθε φορά & ντρέπομαι 😂 Αλλά δεν θέλω να τις αλλάξω (σε κάποιες έχω κάνει μια αλλαγή), γιατί αυτή είναι η εξέλιξη του blog κι η δική μου. Πραγματικά πηγαίνοντας πίσω & βλέποντας και το σήμερα, εντάξει...εξέλιξη υπάρχει. Αλλωστε αυτό είναι και το ζητούμενο.

Τότε που επικοινωνούσαμε μεσω των blogs. Που δεν υπήρχαν στη ζωή μας (οχι τόσο πολύ) το facebook & instagram. Θέλαμε να στείλουμε μήνυμα; Γράφαμε στο blog σε σχόλιο, άντε το πολύ να στέλναμε mail.

Κάναμε όμως και τα χαζά μας και τα χαριτωμένα μας. Παίζαμε τα παιχνίδια μας, πάντα μέσα από το blog. Δίναμε βραβεία το ένα blog στο άλλο, ευχαριστούσαμε για την τιμή και προτείναμε μετά άλλα να το παραλάβουν (οι παλιοί θα αναπολούν και θα γελάνε, και οι καινούργιοι θα γελάνε μόνο 😂). 

Αυτό που γίνεται τώρα σε story στο instagram προ-υπήρχε, το κάναμε στα blogs. ''Δείξε μου τη αγαπημένη σου φωτογραφία'', ''δείξε μου το αγαπημένο σου στολίδι'', ''δείξε μου τι έχει μέσα η τσάντα σου'', ''δείξε μου τις 7 αγαπημένες αναρτήσεις''... κλπ.

Που ξενυχτούσαμε να ετοιμάσουμε την ανάρτηση, γιατί είχαμε συγκεκριμένες μέρες δημοσίευσης και το κοινό μας την περίμενε (μη γελάτε 😄). Για να κάνεις ανάρτηση (αν έχεις blog) δεν είναι εύκολο. Είναι χρονοβόρο & περίπλοκο. Δεν βάζεις μια φωτογραφία με ένα σχόλιο από κάτω ή τη συνταγή. Βγάζεις 582 φωτογραφίες που από αυτές θα χρησιμοποιήσεις 5-6, θα τις φτιάξεις, θα τις κόψεις, θα τις ράψεις, θα βάλεις το υδατογράφημά σου, θα γράψεις τη συνταγή, θα σβήσεις, θα διορθώσεις. Μιλάμε για πολλή ξενύχτι για να είναι έτοιμη να ανέβει & να πατήσεις το κουμπί ΄΄δημοσίευση''. Αλλά εγώ θυμάμαι ξενυχτούσα για να διαβάσω και άλλα blogs, γιατί όλοι έβαζαν κάτι καθημερινά οπότε είχε διάβασμα. 

Τώρα δεν ξέρω αν όλοι διαβάζουν τα blogs. Αν πατάνε τον σύνδεσμο να μπουν ή απλά μένουν στα υπόλοιπα social. Εχει χαθεί λίγο αυτή η μαγεία. Κι εγώ είναι η αλήθεια το έχω παραμελλήσει αυτό, αλλά έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου να ξανά αρχίσω πιο εντατικά το διάβασμα των αγαπημένων μου blog, όπως έκανα παλιά 😌

Στo πρώτο και τελευταίο camp που έγινε, πόσο ωραία ήταν αυτή η μάζωξη! Αν και πολλοί δεν είχαν έρθει. Η προσπάθεια να γίνουμε μια οργανωμένη κοινότητα (όπως βλέπω σε άλλες χώρες) δεν πέτυχε. Για άλλη μια φορα μπήκαν μπροστά οι εγωισμοί, οι φαγωμάρες κι οι ίντριγκες! Και γενικότερα δεν υπάρχει αλληλεγγύη στα ελληνικά food blogs. Ο καθένας μόνος του. O ένας έλεγε για τον άλλον και δεν έχω καταλάβει για ποιο λόγο και τι κέρδιζε. Εχω ακούσει άπειρα. 

Οπως κι ένα like μάλλον ''βαραίνει'' πολλούς και δεν το δίνουν απλόχερα ή ένα follow. Δεν ξέρω, ίσως περιμένουν να γίνει influencer ο άλλος για να τον ακολουθήσουν 😄, μη τους κακοχαρακτηρίσουν.

Τότε που μαζευόμασταν και κόβαμε τις πρωτοχρονιάτικες πίτες μας. Τι χαρά που βρισκόμασταν! Εχω να λέω πάντως πως έχω πάει σε όλες (νομίζω 😏) ''τη κοπή τη πίτα'' 😆 κι έχω κερδίσει και φλουριά (έχω και φωτογραφικά ντοκουμέντα ε;).

Τώρα οι διαφημιστικές μας έχουν στη λίστα τους και κάθε φορά παίρνουν τηλέφωνο για επιβεβαίωση στοιχείων. Μέχρι εκεί. Α και στέλνουν άπειρα email. Αλλά που και αυτές μετράνε τους followers τώρα για οποιαδήποτε προωθητική ενέργεια. Δεν πάει να ασχολείσαι με το μακιγιάζ? Θα σου στείλουν βούτυρο κι αλεύρι. Αρκεί να έχεις ακολούθους. Που αν έστελναν, ΑΝ λέω κάτι (που δεν έστελναν, με λίγες εξαιρέσεις), φοβόντουσαν κάποιοι μήπως τους πάρουμε τη δουλειά 😁 (don't worry, δουλειά έχουμε και δεν θέλουμε άλλη, μην ανησυχείτε). 

Αυτό ήταν πιο παλιά & τώρα, με λίγα ή πολλά λόγια, το blogging . Ετσι το αρχίσαμε κι έτσι το συνεχίζουμε. Οι περισσότεροι από εμάς τουλάχιστον: με ανιδιοτέλεια  & με μεράκι. Τώρα λίγο έχει αλλάξει. Θέλω να ελπίζω πως είναι προς το καλύτερο. 

Αλλά και πάλι εγώ γνώρισα αξιόλογους ανθρώπους, κι έχω να λέω πως έκανα και καλές φίλες μέσα από το blog. Και το αγαπώ το blogάκι μου, γιατί εδώ γράφω όποτε θέλω κι ότι θέλω, γιατί είναι ο χώρος μου, γιατί με ψυχοθεραπεύει. 

Αυτό λοιπόν ήταν το ετήσιο παραλήρημα λόγω της ημέρας. Και του χρόνου!!!

🎉 Happy Blog-anniversary 🎉

Τώρα πάμε στη συνταγή. Ήθελα γλυκό, εορταστικό κι εύκολο.

Ντόνατς για όλους, κοινώς λουκουμάδες με σοκολάτα και στολισμένα με κας-κας. Μπορείτε όμως να τα καλύψετε και με ζάχαρη. Μην κάνετε το λάθος να τα φάτε αμέσως, γιατί θα εξαφανισθούν.

Donuts με σοκολάτα / Chocolate Donuts

(συνταγή από εδώ)

Υλικά

400 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις (ίσως χρειασθεί λίγο παραπάνω)

1 κ.σ. ξηρη μαγιά 

1 κ.γ. αλάτι 

4 κ.σ. βούτυρο (μαλακωμένο)

100 γρ. ζάχαρη

2 αυγά

200 ml νερό (σε θερμοκρασία δωματίου ή ελαφρώς χλιαρό)

Ηλιέλαιο (για το τηγάνισμα)

Κουβερτούρα, κας-κας για στόλισμα

Εκτέλεση

Στο μπολ του μίξερ βάζουμε το νερό, τη ζάχαρη, το αλάτι, τα αυγά και τη μαγιά. Ανακατεύουμε  γρήγορα και το αφήνουμε να ξεκουραστεί για 5-10 λεπτά μέχρι να εμφανισθουν φουσκάλες.

Προσθέτουμε το αλεύρι λίγο λίγο και ζυμώνουμε με τον γάτζο (ή και με το χέρι) 

Ρίχνουμε το μαλακωμένο βούτυρο σε μικρούς κύβους μέχρι η ζύμη να γίνει λεία και να ενωθεί καλά. Ζυμώνουμε τη ζύμη για περίπου 5-10 λεπτά. Το αλεύρι δεν το ρίχνουμε όλο μαζί. Ισως χρειασθεί λίγο παραπάνω για να μην κολλάει η ζύμη ή λιγότερο. Θα το δείτε.

Βάζουμε τη ζύμη σε αλευρωμένη επιφάνεια και  τη δουλεύουμε με το χέρι. Την βάζουμε σε ένα μπολ και την αφήνουμε σκεπασμένη σε ζεστό μέρος για 30 λεπτά ή όσο χρειάζεται για να φουσκώσει

Όταν η ζύμη έχει φοuσκώσει, αλευρώστε ελαφρά τον πάγκο κι ανοίγουμε με έναν πλάστη τη ζύμη σε ένα ορθογώνιο με πάχος περίπου ένα δάχτυλο.Κόβουμε με κουπ πατ στρογγυλό και με ένα μικρότερο κόβουμε στη μέση τη στρογγυλή τρύπα του ντόνατ. 

Τοποθετούμε σε ταψί με λαδόκολα, σκεπάζουμε και αφήνουμε να φουσκώσουν ξανά για άλλα 20 λεπτά.

Γεμίζουμε μια κατσαρόλα (φριτέζα) με ηλιέλαιο αρκετό (πρέπει να κολυμπάνε).

Βάζουμε τους  λουκουμάδες στο καυτό ηλιέλαιο και τους τηγανίζουμε  για 2-3 λεπτά μέχρι να ροδίσουν. Τα γυρνάμε με ένα πιρούνι να δούμε αν έχουν πάρει χρώμα και τηγανίζουμε κι απο την άλλη πλευρά (κατά τη διάρκεια του τηγανίσματος ανάλογα μειώνουμε λίγο τη θερμοκρασία στο μάτι).

Τα  βάζουμε σε πιατέλα στρωμένη με χαρτί κουζίνας να απορροφήσει το περιττό λάδι.

Αν θέλουμε τα βουτάμε σε ζάχαρη κρυσταλλική ή βουτάμε τα ντόνατς σε λιωμένη κουβερτούρα και τα αφήνουμε στην άκρη να στεγνώσουν. Μπορούμε να στολίσουμε αν θέλουμε με τρούφα, κας κας ή όποιο άλλο διακοσμητκό (πριν στεγμώσει τελείως η σοκολάτα)

Για το γλάσο σοκολάτας, λιώνουμε τη κουβερτούρα σε μπεν μαρί. Προσθέτουμε 1 κουταλιά της σούπας λάδι καρύδας ή φυτικό λάδι, αυτό θα κάνει τη σοκολάτα πιο αραιή και θα κάνει μια λεπτή ελαφριά κρούστα.