In
για παιδιά,
Ζύμες
Κατιμέρια (τηγανίτες Λήμνου) με πετιμέζι / Pancakes ''Katimeria'' (from Lemnos island) with grape molasses
Στις καλοκαιρινές μας διακοπές - και γενικότερα στις εξορμήσεις μας - προσπαθούμε να δοκιμάζουμε τις γεύσεις του τόπου που βρισκόμαστε.
Τι το καλύτερο από τα τοπικά προϊόντα. Ισως εμείς στις πόλεις να τα αγαπάμε και να τα αποζητάμε περισσότερο, γιατί δεν έχουμε άμεση πρόσβαση σε αυτά. Σε κάποια τουλάχιστον μιας και τώρα βρίσκεις παντού τα πάντα.
Εκτός των γευμάτων για μένα παίζει σημαντικό ρόλο το πρωινό. Ίσως γιατί τις καθημερινές από βιασύνη και νύστα δεν το απολαμβάνω τόσο. Μόνο τα σ/κ που ο χρόνος είναι λιγότερο πιεστικός.
Στο πρωϊνό λοιπόν... Τα προσέχω και τα μετράω όλα. Από εμφάνιση, παρουσίαση, τοπικά προϊόντα & υλικά, μέχρι την γεύση που είναι και το ζητούμενο.
Εχω καταντήσει η γραφική της οικογένειας ή καλύτερα η ''γκρίνια''. Ενίοτε παράξενη και κολλημένη. Ναι, ναι ... με αγαπάνε δεν το κρύβουν 😂 😜
Έχετε δει τον Ζήκο στο Μπακαλόγατο που έλεγε για την φέτα στην Φιφίκα ''μήτε να την αγγίξεις''? Καπως έτσι ήμουν κι εγώ.
Στην Κρήτη λοιπόν απογοητεύτηκα από το πρωινό ίσως για πρώτη φορά στη ζωή μου τόσο. Κι αυτό γιατί ήμουν στην Κρήτη. Το καθ' όλα ωραιότατο μέρος και δωμάτιο που μέναμε έπασχε από πρωινό. Για τα δικά μου πάντα δεδομένα, αλλά και για τα δεδομένα του τόπου. Οι υπόλοιποι συμβιβάστηκαν
Πήγα με χαρά την πρώτη μέρα, η οποία έφυγε αμέσως και την θέση της πήρε η απογοήτευση.
Η περιοχή έχει πολλούς τουρίστες. Ωραία ως εδώ. Ο Αγγλος όμως που θα έρθει νομίζω θα ήθελε να δοκιμάσει ένα τοπικό προϊόν και όχι να φάει τα φασόλια ''μπλουμ'' που τα τρώει στην πατρίδα του. Τα “baked beans” δεν είναι παραδοσιακή μας συνταγή.
Φασόλια ''μπλουμ'', ομελέτα που δεν μου γέμιζε το μάτι, πίτσα υποτίθεται σε μπουκιές που ποτέ δεν δοκίμασα, μια τυρόπιτα έτοιμη στριφτή κομμένη σε μικρά κομμάτια, τυριά τα γνωστά ''πλαστικά'' σε φέτες, μπέικον (οπτικά χάλια), λουκανικάκια, ζαμπόν & παριζάκι !!!😞 Ο χυμός φυσικά προκάτ, μαρμελάδες συσκευασμένες (τουλάχιστον ελληνική φίρμα), κρουασανάκια (μόνο αυτά έφαγα), ελιές (βιολογικές έλεγε, κι από αυτές έφαγα).
Δυστυχώς δεν δίνεται σημασία σε αυτό το σημαντικό κομμάτι που λέγεται πρωινό και δη ελληνικό πρωινό. Υπάρχουν και οι φωτεινές εξαιρέσεις βέβαια.
Εγώ θα ήθελα μια κρητική γραβιέρα για τυρί κι όχι το πλαστικό τυρί (αμφιβόλου προέλευσης). Θα ήθελα ένα ανθότυρο Κρήτης. Την ομελέτα θα την ήθελα με απάκι ή με λαχανικά εποχής (πχ. κολοκυθάκια), μυζηθρόπιτες ζεστές με μέλι, χορτοπιτάκια, ξεροτίγανα, Σφακιανές πίτες, κρητικά παξιμάδια... ξυλάγγουρο (που παρεπιπτόντως είναι νοστιμότατο)... πόσα άλλα ακόμα ...
Εγώ θα ήθελα μια κρητική γραβιέρα για τυρί κι όχι το πλαστικό τυρί (αμφιβόλου προέλευσης). Θα ήθελα ένα ανθότυρο Κρήτης. Την ομελέτα θα την ήθελα με απάκι ή με λαχανικά εποχής (πχ. κολοκυθάκια), μυζηθρόπιτες ζεστές με μέλι, χορτοπιτάκια, ξεροτίγανα, Σφακιανές πίτες, κρητικά παξιμάδια... ξυλάγγουρο (που παρεπιπτόντως είναι νοστιμότατο)... πόσα άλλα ακόμα ...
Λίγα πράγματα όχι πολλά, που θα άλλαζαν το απλό πρωϊνό σε γευστική πανδαισία.
Τα φθηνά εισαγόμενα τυριά ή αλλαντικά σαφώς και μειώνουν το κόστος του πρωϊνού αλλά εχουν καταστροφικές επιπτώσεις στην ταυτότητα του εκάστοτε προορισμου. Και αυτή η τατυτότητα των προορισμών προσδιορίζεται από τα τοπικά παραδοσιακά προϊόντα και εν συνεχεία από τις παραδοσιακές συνταγές.
Θα προτιμούσα επίσης στο cafe στον Αγ. Νικόλαο, αντί για τα pancakes με παντζάρι που συνόδευαν με σαντιγί, να είχαν τα απίστευτα καλιτσούνια με μέλι που έφαγα στα Ανώγεια. Ωραία και τα pancakes δεν λέω, αλλά όταν έχεις τόσο καλή πρώτη ύλη μέσα στα πόδια σου κι άμα δεν προβάλεις τις τοπικές παραδοσιακές συνταγές, τότε τι?
Από ότι είδα ο κόσμος τρώει ότι του δώσουν. Έχει χάσει την γευστική του ικανότητα να διακρίνει το νόστιμο & ποιοτικό από το απλά ''φαγώσιμο''.
Και το άλλο εντυπωσιακό : σε μεγάλο σουπερ μαρκετ (κρητικό) είχε αβοκάντο εισαγωγής. Εισαγωγής!!! Που η Κρήτη έχει δική της παραγωγή αβοκάντο. Αυτό !!!
Και το άλλο εντυπωσιακό : σε μεγάλο σουπερ μαρκετ (κρητικό) είχε αβοκάντο εισαγωγής. Εισαγωγής!!! Που η Κρήτη έχει δική της παραγωγή αβοκάντο. Αυτό !!!
Επίσης, θυμήθηκα ότι όταν είχα πρωτοπάει στα Χανιά το 1999 σε ταβέρνες ζητούσα κρητική γραβιέρα και δεν είχαν. Αυτό το θυμάμαι χαρακτιριστικά γιατί μου είχε κάνει εντύπωση.
Αλλο ένα που κατάλαβα είναι πως στα χωριά τρως το καλύτερο φαΐ κι όχι στις μεγάλες πόλεις. Κι αυτό συμβαίνει σε όλη την Ελλάδα.
Ολα τα παραπάνω ήταν η αφορμή για μια παραδοσιακή συνταγή που ήθελα από καιρό να φτιάξω, όχι από την Κρήτη, αλλά από την Λήμνο (άσχετο.. 😝).
Είναι τηγανίτες, κατιμέρια (κατμέρια) όπως τα λένε, με το παραδοσιακό καλαθάκι Λήμνου περιχυμένες με μετιμέζι (ή μέλι).
Το Καλαθάκι
Λήμνου είναι παραδοσιακό λευκό τυρί άλμης με Προστατευόμενη
Ονομασία Προέλευσης (ΠΟΠ). Οφείλει την ονομασία του στα μικρά πλεκτά ψάθινα
καλούπια-καλαθάκια, που χρησιμοποιούνταν παλαιότερα για τη στράγγισή του, το
ανάγλυφο της επιφάνειας των οποίων αποτυπώνεται στην επιφάνεια του τυριού.
Κατιμέρια (τηγανίτες Λήμνου) με πετιμέζι / Pancakes ''Katimeria'' (from Lemnos island) with grape molasses
Υλικά
250 γρ. μαλακό αλεύρι (κοσκινισμένο)
250
γρ. σκληρό αλεύρι (κοσκινισμένο)
3 αβγά (ελαφρώς χτυπημένα)
1/2 κουτ. γλ. αλάτι
100 γρ. γάλα (περίπου) (σε θερμοκρασία δωματίου)
3 αβγά (ελαφρώς χτυπημένα)
1/2 κουτ. γλ. αλάτι
100 γρ. γάλα (περίπου) (σε θερμοκρασία δωματίου)
2-3
κουτ. ελαιόλαδο (για το φυλλο)
κορν φλάουερ για το άνοιγμα του φύλλου
Καλαθάκι Λήμνου (παραδοσιακό τυρί)
ελαιόλαδο (ή σπορέλαιο για το τηγάνισμα)
Για το γαρνίρισμα:
πετιμέζι (ή μέλι)
Εκτέλεση
Ανακατεύουμε σε ένα μπολ τα αλεύρια, που τα έχουμε κοσκινίσει, το αλάτι, τα αυγά και το γάλα. Ζυμώνουμε μέχρι να έχουμε ένα μαλακό ζυμάρι.
Αφήνουμε στο μπολ λίγο το ζυμάρι σκεπασμένο με μια πετσέτα να ξεκουραστεί για περίπου μισή ώρα.
Σε ξύλινη επιφάνεια ρίχνουμε λίγο κορν-φλάουερ (αλλά και στην πανω πλευρά του φύλλου) και ανοίγουμε ένα κομμάτι ζύμης όσο πιο λεπτό και μεγάλο μπορούμε (αν χρειάζεται ενδιάμεσα ρίχνουμε πάλι λίγο κορν-φλαουερ).
Μόλις ανοίξουμε το φύλλο με ένα πινέλο το αλείφουμε με ελαιόλαδο.
Ρίχνουμε το τυρί από πάνω διάσπαρτα στην επιφάνεια σε μικρά κομμάτια. Το τρίβουμε με το χέρι μας.
Παίρνουμε τον πλάστη και τυλίγουμε το φύλλο γύρω από τον πλάστη. Το σουρώνουμε προς το κέντρο και τραβάμε τον πλάστη.
Ανάλογα με το μέγεθος που έχει το φύλλο μας, το κόβουμε σε 5-7 κομμάτια.
Παίρνουμε το κάθε κομμάτι το πατάμε ελαφρώς με το χέρι να πάρει στρογγυλό σχήμα και ανοίγουμε λίγο με τον πλάστη.
Σε βαθύ τηγάνι ρίχνουμε το ελαιόλαδο (ή το σπορέλαιο) και τηγανίζουμε τα κατιμέρια και από τις δύο πλευρές μέχρι να ροδίσουν.
Ta βάζουμε σε χαρτοπετσέτα να στραγγίξουν από το λάδι.
Οπως είναι ζεστά ρίχνουμε από πάνω το πετιμέζι (ή το μέλι) και τρίβουμε αν θέλουμε και λίγο τυρί ακόμα.
Μικρά μυστικά:
κορν φλάουερ για το άνοιγμα του φύλλου
Καλαθάκι Λήμνου (παραδοσιακό τυρί)
ελαιόλαδο (ή σπορέλαιο για το τηγάνισμα)
Για το γαρνίρισμα:
πετιμέζι (ή μέλι)
Εκτέλεση
Ανακατεύουμε σε ένα μπολ τα αλεύρια, που τα έχουμε κοσκινίσει, το αλάτι, τα αυγά και το γάλα. Ζυμώνουμε μέχρι να έχουμε ένα μαλακό ζυμάρι.
Αφήνουμε στο μπολ λίγο το ζυμάρι σκεπασμένο με μια πετσέτα να ξεκουραστεί για περίπου μισή ώρα.
Σε ξύλινη επιφάνεια ρίχνουμε λίγο κορν-φλάουερ (αλλά και στην πανω πλευρά του φύλλου) και ανοίγουμε ένα κομμάτι ζύμης όσο πιο λεπτό και μεγάλο μπορούμε (αν χρειάζεται ενδιάμεσα ρίχνουμε πάλι λίγο κορν-φλαουερ).
Μόλις ανοίξουμε το φύλλο με ένα πινέλο το αλείφουμε με ελαιόλαδο.
Ρίχνουμε το τυρί από πάνω διάσπαρτα στην επιφάνεια σε μικρά κομμάτια. Το τρίβουμε με το χέρι μας.
Παίρνουμε τον πλάστη και τυλίγουμε το φύλλο γύρω από τον πλάστη. Το σουρώνουμε προς το κέντρο και τραβάμε τον πλάστη.
Ανάλογα με το μέγεθος που έχει το φύλλο μας, το κόβουμε σε 5-7 κομμάτια.
Παίρνουμε το κάθε κομμάτι το πατάμε ελαφρώς με το χέρι να πάρει στρογγυλό σχήμα και ανοίγουμε λίγο με τον πλάστη.
Σε βαθύ τηγάνι ρίχνουμε το ελαιόλαδο (ή το σπορέλαιο) και τηγανίζουμε τα κατιμέρια και από τις δύο πλευρές μέχρι να ροδίσουν.
Ta βάζουμε σε χαρτοπετσέτα να στραγγίξουν από το λάδι.
Οπως είναι ζεστά ρίχνουμε από πάνω το πετιμέζι (ή το μέλι) και τρίβουμε αν θέλουμε και λίγο τυρί ακόμα.
Μικρά μυστικά:
- το ζυμαράκι πρέπει να είναι εύπλαστο και μαλακό. Αν δείτε ότι κολλάει πολύ ρίχνετε ελάχιστο αλεύρι ή αντίθετα λίγο γάλα (με προσοχή όμως και πάντα σε μικρές ποσότητες για να ελέγχετε το ζυμάρι).
- Στο άνοιγμα ρίχνετε στο πάγκο κορν-φλάουερ, αλλά και πασπαλίζετε και από την πάνω μεριά.
- Αν βγει λίγο τυρί έξω την ώρα που ανοίγετε τα πιτάκια δεν πειράζει. Στο τηγάνισμα δεν καίγεται.
- Να προσέχετε μην αρπάξουν. Δεν θέλουν πολύ χρόνο (σχεδόν 1 λεπτό από κάθε πλευρά). Ανάλογα ρυθμίζετε την θερμοκρασία.
- Αν θέλετε για πιο ελαφριά τηγανίζεται με σπορέλαιο.
- Tρώγονται ζεστά
